جنگ سابرینا کارپنتر؛ ستاره سکسی سابق دیزنی با نسلِ قضاوت‌گر: «تقصیر من نیست که در ۱۲ سالگی استخدام شدم!»

سابرینا کارپنتر، ستاره ۲۶ ساله پاپ، پس از جنجال‌های بی‌پایان بر سر آلبوم‌های «سکسی» و اجراهای زنده تحریک‌آمیزش، سکوت خود را شکست. او با حمله به منتقدان و نسل‌های قدیمی، از حق خود برای «رابطه جنسی» و تکامل تصویرش دفاع کرد. جزئیات کامل جنگ لفظی سابرینا و هوادارانش را بخوانید.

ده سال پس از روزهایی که سابرینا کارپنتر با چهره‌ای معصوم در سریال «دختر جهان را ملاقات می‌کند» به ستاره نوجوانان تبدیل شد، حالا این بازیگر و خواننده ۲۶ ساله در یکی از جنجالی‌ترین دوره‌های کارنامه‌اش قرار دارد؛ دوره‌ای که خودش آن را «رهایی از کودکی تحمیلی» می‌نامد و منتقدانش «سقوط به سمت مرزهای خطرناک شهرت».

در تاریخ هالیوود، سرنوشت «دختران دیزنی» همواره یک تراژدی تکراری اما پرمخاطب بوده است. از بریتنی اسپیرز و مایلی سایرس گرفته تا سلنا گومز، همگی مجبور بوده‌اند برای پاک کردن تصویر معصوم و کودکانه‌ای که کمپانی دیزنی از آن‌ها ساخته بود، دست به طغیان‌های بزرگ، برهنگی‌های ناگهانی و جنجال‌های جنسی بزنند. حالا نوبت به سابرینا کارپنتر ۲۶ ساله رسیده است؛ دختری که روزی با سریال Girl Meets World الگوی نوجوانان بود و امروز با آلبوم‌هایی که بوی تند تمایلات جنسی و اشعار بی‌پروا می‌دهند، والدین همان نوجوانان را به وحشت انداخته است.

سابرینا کارپنتر در جدیدترین مصاحبه‌های خود، شمشیر را از رو بسته و با لحنی که ترکیبی از مظلوم‌نمایی و گستاخی نسل زد (Gen Z) است، به منتقدانش حمله کرده است: «شما اجازه نمی‌دهید من رشد کنم!»

کارپنتر با دو آلبوم اخیرش – «Short n’ Sweet» و «Man’s Best Friend» – عملاً یک بازآفرینی برند شخصی انجام داده؛ بازآفرینی‌ای که از همان روزهای اول با اعتراض، حمله، قضاوت و واکنش‌های ملتهب همراه شد. اما به‌نظر می‌رسد این ستاره نه‌تنها عقب‌نشینی نکرده، بلکه با جمله‌ای که حالا در همه شبکه‌ها دست‌به‌دست می‌شود, رسماً جنگ را اعلام کرده است:

«مشکل من نیست که در ۱۲ سالگی شغل گرفتم؛ مشکل شماست که نمی‌گذارید بزرگ شوم.»

سابرینا کارپنتر؛ از دیزنی تا سکسی‌ترین خواننده پاپ

کارپنتر بیش از ده سال پیش با سریال «Girl Meets World» در دیزنی به شهرت رسید. اما امروز دیگر آن دختر نوجوان نیست؛ او حالا خواننده‌ای است که با جسارت تمام از جذابیت‌های زنانه‌اش برای ساختن برند شخصی استفاده می‌کند. خودش می‌گوید: «تقصیر من نیست که در ۱۲ سالگی وارد این صنعت شدم. شما نمی‌گذارید من رشد کنم.»

این تغییر مسیر برای بسیاری از طرفداران قدیمی‌اش شوک‌آور بوده است. آن‌ها هنوز او را با تصویر کودکانه دیزنی به یاد می‌آورند، اما سابرینا می‌خواهد ثابت کند که یک زن بالغ است و حق دارد سکسی، آزاد و بی‌پروا باشد.

سابرینا کارپنتر تصمیم گرفته است که دیگر آن دختر شیرین و مؤدب نباشد. او با انتشار دو آلبوم اخیرش، Short n’ Sweet و Man’s Best Friend، مسیری را انتخاب کرده که بازگشت از آن غیرممکن است: مسیر تبدیل شدن به یک «سکس سمبل» مدرن که پولش را از راه «زیبا و بذله‌گو بودن» (Pretty and Witty) و البته کمی انحراف جنسی در می‌آورد.

او که بیش از ده سال پیش با نقش‌های کودکانه در دیزنی شناخته شد، اکنون با انتقادات شدیدی روبروست. منتقدان معتقدند او برای دیده شدن، بیش از حد به جذابیت‌های جنسی و اشعار دوپهلو (Innuendo) تکیه کرده است. اما پاسخ سابرینا به ورایتی، پاسخی کوبنده و تفکربرانگیز بود:

«فکر می‌کنم اگر من برای برخی مردم یک چهره دوران کودکی نبودم، این کارها اینقدر اهمیت نداشت. اما من واقعاً نمی‌توانم کاری برای آن بکنم. تقصیر من نیست که در ۱۲ سالگی شغل پیدا کردم و شما (مردم) اجازه نمی‌دهید من تکامل پیدا کنم.»

این جملات، فریاد نسلی از ستاره‌هاست که احساس می‌کنند در قفس تصویر گذشته‌شان زندانی شده‌اند. سابرینا می‌گوید که مردم هنوز انتظار دارند او همان دختربچه‌ی شبکه دیزنی باشد، در حالی که او اکنون یک زن ۲۶ ساله با نیازها و تجربیات بزرگسالانه است.

کارپنتر امروز نه آن دختر نوجوان با انرژی ساده و قابل کنترل است و نه علاقه‌ای دارد که دیگران او را در همان قاب قدیمی نگه دارند. خودش می‌گوید:

«بخشی از واکنش‌ها برای این است که بسیاری من را مثل یک شخصیت کودک نگاه می‌کنند. انگار حق ندارم تغییر کنم.»

اما این فقط طرفداران قدیمی نیستند که با این تغییر کنار نمی‌آیند؛ بخش قابل‌توجهی از گروه‌های اجتماعیِ محافظه‌کارتر، خانواده‌ها و حتی برخی منتقدان موسیقی نیز با رویکرد تند کارپنتر نسبت به مرزهای هنری و شخصی مشکل دارند.

آلبوم‌های اخیر او، «Short n’ Sweet» و «Man’s Best Friend»، پر از اشارات جنسی و بازی‌های کلامی سکسی هستند. در تور «Short n’ Sweet»، او حتی روی صحنه در پوزیشن‌های جنسی مختلف قرار گرفت؛ لحظاتی که به سرعت در شبکه‌های اجتماعی وایرال شد و موجی از انتقادها را به همراه داشت.

ترانه‌هایی مثل «House Tour» و «Tears» نیز با اشارات چندپهلو، توجه زیادی جلب کردند. خودش در مصاحبه‌ای گفت: «چرا باید این موضوع تابو باشد؟ زنان در زندگی واقعی با این تجربه‌ها روبه‌رو می‌شوند. من فقط دارم درباره چیزی می‌خوانم که بخشی از وجود ماست.»

کاور آلبوم «سگ خانگی»؛ اوج جنجال

یکی از بزرگترین بمب‌های خبری امسال، انتشار کاور آلبوم Man’s Best Friend (بهترین دوست انسان/مرد) بود. در ژوئن گذشته، وقتی سابرینا این تصویر را در اینستاگرام منتشر کرد، اینترنت منفجر شد.

در این عکس سیاه و سفید و به شدت بحث‌برانگیز، سابرینا چهار دست و پا روی زمین قرار گرفته بود، در حالی که یک مرد (که چهره‌اش مشخص نیست) موهای او را از پشت می‌کشید. این تصویر که تداعی‌کننده پوزیشن‌های سلطه‌گری و سلطه‌پذیری جنسی بود، بلافاصله با برچسب‌هایی نظیر «تحقیرآمیز» (Dehumanizing)، «ضد زن» و «ناشنوا نسبت به شرایط اجتماعی» (Tone Deaf) بمباران شد.

بسیاری از فمینیست‌ها و کاربران محافظه‌کار معتقد بودند که او با تشبیه خود به یک «سگ» (اشاره به نام آلبوم) و قرار گرفتن در موقعیتی زیردست، در حال ترویج خشونت یا تحقیر زنان است.

اما واکنش سابرینا به این طوفان چه بود؟ او با بی‌خیالی محض شانه‌هایش را بالا انداخت و گفت:

«این عکس برای من یک معنا داشت و برای صد نفر دیگر، صد معنای متفاوت. من به آن نگاه کردم و گفتم: “خب، نظر شما محترم است. نظر من هم محترم است. شام چی داریم؟”»

او ادامه داد: «نمی‌خواهم سنگینی حسی که این عکس برای برخی داشت را نادیده بگیرم. دیدم که می‌گفتند این تصویر تحقیرآمیز است و با خودم گفتم: “نکته‌ی جالبی است، اما این آن چیزی نبود که من سعی داشتم بگویم.”»

سابرینا با این پاسخ، عملاً به منتقدان گفت که تفسیرهای اخلاقی آن‌ها برایش اهمیتی ندارد و اولویت او، بیان هنری (هرچند جنجالی) خودش است. و نتیجه؟ علیرغم تمام انتقادات، آلبوم او در رتبه شماره یک بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این یعنی جنجال می‌فروشد و سابرینا این را خوب می‌داند.

پوزیشن‌های جنسی سابرینا کارپنتر روی صحنه

اگر فکر می‌کنید کاور آلبوم تنها خط قرمز سابرینا بود، سخت در اشتباهید. تور کنسرت‌های او با نام Short n’ Sweet، صحنه‌ی نمایش بی‌پرواترین رفتارهای او بود.

در هنگام اجرای آهنگ «Juno»، سابرینا هر شب روی صحنه، پوزیشن‌های مختلف جنسی را با حرکات بدن خود شبیه‌سازی می‌کرد. ویدیوهای این لحظات در تیک‌تاک و اینستاگرام وایرال شدند و صدای والدین نگران را درآوردند. اما سابرینا اصرار دارد که این‌ها فقط «شوخی و سرگرمی» است.

او به مجله اینترویو گفت: «می‌دانم که ظرافت‌های زیادی در این موضوع وجود دارد و من نسبت به آن ساده‌لوح نیستم. اما احساس کردم که “چرا این باید تابو باشد؟” این چیزی است که زنان به شکلی واقعی تجربه می‌کنند؛ اینکه با خودشان و هویتشان راحت باشند.»

سابرینا معتقد است که آهنگ‌هایی مثل House Tour و Tears که پر از کنایه‌های جنسی هستند، بازتابی از زندگی واقعی او هستند و او حق دارد درباره‌ی آن‌ها بخواند:

«می‌خواهم این دوران از زندگی‌ام را به عنوان زمانی به یاد بیاورم که واقعاً جلوی خودم را نگرفتم. دامن‌هایی را پوشیدم که دلم می‌خواست؛ درباره چیزهایی حرف زدم که پشیمان نخواهم شد، چون خیلی باز و روراست بودم.»

حمله به نسل قدیم؛ «شما سکس داشتید که ما را ساختید!»

کارپنتر در پاسخ به یکی از مهم‌ترین انتقادها – اینکه «او به هر قیمتی می‌خواهد شوک ایجاد کند» – صریح می‌گوید:

«نه! مرز دارم. خیلی هم دارم. فقط دارید زندگی من را تماشا می‌کنید. اگر خوشتان نمی‌آید، برای شما نیست. اگر خوشتان می‌آید، خب… بیایید با هم بازی کنیم.»

این جمله با اینکه بی‌پرده و مستقیم است، بخشی از یک نگرش کلی‌تر است: او اعتقاد دارد بخش زیادی از فشارهای وارد شده به او «نسلی» است.

شاید تندترین بخش دفاعیات سابرینا، حمله مستقیم او به «استانداردهای دوگانه» نسل‌های قدیمی‌تر باشد. او معتقد است کسانی که اکنون او را قضاوت می‌کنند، خودشان ریاکارند.

سابرینا در مصاحبه با زین لو در اپل موزیک، با لحنی تمسخرآمیز گفت:

«نسلی وجود دارد که از کارهای من آزرده می‌شود. این‌ها کسانی هستند که یا بچه‌های کوچک دارند یا بچه‌هایشان را بزرگ کرده‌اند و حالا از جایگاهی متفاوت و سرزنش‌گر به ما نگاه می‌کنند. اما نکته خنده‌دار اینجاست: همه آن‌ها بارها و بارها رابطه جنسی داشته‌اند، چون کلی بچه بیرون داده‌اند! پس من همیشه با خودم فکر می‌کنم: “خیلی خنده‌دار است. یعنی من اجازه ندارم سکس داشته باشم، اما شما اجازه دارید؟”»

این استدلال، اگرچه ساده به نظر می‌رسد، اما انگشت روی شکاف عمیق بین نسل‌ها می‌گذارد. سابرینا می‌گوید که جامعه‌ی سنتی می‌خواهد ستاره‌های پاپ جوان، راهبه‌های مقدس باشند، در حالی که واقعیت زندگی انسانی چیز دیگری است.

با وجود تمام این بی‌پروایی‌ها، سابرینا اصرار دارد که او دختری بی‌بندوبار نیست که «هر کاری» انجام دهد. او مدعی است که حد و مرزهای خودش را دارد، حتی اگر برای دیگران قابل درک نباشد.

او می‌گوید: «مردم فکر می‌کنند “اوه، او هر چیزی می‌گوید و هر کاری می‌کند.” نه. من واقعاً حد و مرزهایی با خودم دارم، شاید تعجب کنید! من فقط دارم زندگی‌ام را می‌کنم و شما تماشا می‌کنید. اگر دوستش ندارید، این برای شما نیست. اگر دوست دارید، بیایید بازی کنیم.»

تولد یک مدونای جدید یا سقوط اخلاقی؟

مسیر سابرینا کارپنتر، یادآور مسیر بسیاری از ستاره‌های زنی است که برای شکستن کلیشه‌ها، از بدن و تمایلات جنسی خود به عنوان سلاح استفاده کردند. او با آلبوم Man’s Best Friend و اجراهای جنجالی‌اش، عملاً به دیزنی و هواداران محافظه‌کارش اعلام جنگ کرده است.

سابرینا در کنار موسیقی، با انتخاب لباس‌های سکسی و جسورانه نیز خبرساز می‌شود. دامن‌های کوتاه، تاپ‌های بدن‌نما و ژست‌های تحریک‌آمیز بخشی از برند شخصی او هستند. خودش می‌گوید: «می‌خواهم این دوران را به یاد بیاورم به‌عنوان زمانی که هیچ‌چیز را پنهان نکردم. دامن‌هایی پوشیدم که دوست داشتم و درباره چیزهایی حرف زدم که واقعاً به آن‌ها باور داشتم.»

با وجود همه انتقادها، آلبوم‌های او موفقیت‌های بزرگی کسب کرده‌اند. «Man’s Best Friend» با وجود کاور جنجالی‌اش، در صدر جدول بیلبورد قرار گرفت و استقبال گسترده‌ای داشت. این نشان می‌دهد که مخاطبان جوان‌تر، بیشتر از آنچه تصور می‌شود، با جسارت و سکسی بودن او ارتباط برقرار می‌کنند.

یکی از چالش‌های بزرگ سابرینا، شکستن تصویر کودکانه‌ای است که دیزنی برایش ساخته بود. بسیاری هنوز او را همان دختر نوجوان می‌بینند و نمی‌توانند تغییرات سکسی و جسورانه‌اش را بپذیرند. اما خودش می‌گوید: «این زندگی من است. اگر دوست دارید، همراه شوید. اگر نه، این برای شما نیست.»

سابرینا کارپنتر در ۲۶ سالگی دیگر آن دختر دیزنی نیست؛ او یک زن سکسی، جسور و بی‌پرواست که با موسیقی و استایلش می‌خواهد مرزها را بشکند. منتقدان هرچه بگویند، او مسیر خودش را می‌رود و موفقیت‌های تجاری نشان می‌دهد که این مسیر برایش جواب داده است.

او با ترکیب سکسی بودن، موسیقی پر از اشارات جنسی، کاورهای تحریک‌آمیز و پاسخ‌های تند، به یک برند جهانی تبدیل شده است؛ برندی که هر حرکتش می‌تواند رسانه‌ها را منفجر کند.

آیا این تکامل، او را به یک هنرمند ماندگار و قدرتمند تبدیل می‌کند، یا صرفاً تلاشی ناامیدانه برای جلب توجه از طریق شوک‌های جنسی است؟ پاسخ هرچه باشد، سابرینا کارپنتر موفق شده است که دیگر هیچ‌کس او را به عنوان «دختر کوچولوی دیزنی» نبیند. او حالا زنی است که چهار دست و پا روی کاور آلبومش ظاهر می‌شود و با صدای بلند می‌پرسد: «شام چی داریم؟»