کریستن استوارت با پیراهن کاملاً برهنه و لباس‌زیر تور، از فیلم ممنوعه درباره «زنای محارم و پریود» پرده برداشت!

کریستن استوارت در فستیوال سوانا، با یک لباس توری و شفاف که سوتین سفید و شورت توری مشکی‌اش را به طور کامل نمایان می‌کرد، ظاهر شد تا جایزه «کارگردان ستاره نوظهور» را بگیرد. او با این استایل و صحبت‌های جسورانه‌اش درباره محتوای فیلمش (زنای محارم و بازپس‌گیری بدن)، همه تابوهای هالیوود را شکست.

کریستن استوارت ۳۵ ساله، که همیشه در خط مقدم شکستن مرزهای مد و جنسیت در هالیوود قرار داشته، یک بار دیگر در فستیوال فیلم SCAD ساوانا، تمام قوانین را زیر پا گذاشت. او نه تنها یک جایزه معتبر را دریافت کرد، بلکه با ظاهری چنان جنجالی و یک سخنرانی چنان رادیکال، یک بیانیه تمام‌عیار درباره هویت، جنسیت و آزادی بیان صادر کرد.

استوارت در این مراسم، یک کلاس پیشرفته در مورد چگونگی کامل کردن ترند جنجالی «لباس برهنه» (Naked Dress) ارائه داد. او یک پیراهن بلند و زیبای توری و گیپور سفید از برند رودارته (Rodarte) به تن داشت که کاملاً شفاف بود و زیر آن، سوتین سفید مثلثی (Triangle Bra) و شورت توری مشکی‌اش به وضوح دیده می‌شد. این یک انتخاب تصادفی نبود؛ این یک اعتراض، یک هنرنمایی و یک نمایش تمام‌عیار از پذیرش بدن بود.

کالبدشکافی یک استایل رادیکال؛ برهنگی در محفل رسمی

آنا کار خود را با این استایل به اوج رساند:

1. شفافیت مطلق: پیراهن گیپور، که تا زمین می‌رسید، هیچ چیزی را برای تصور باقی نمی‌گذاشت و تمام لباس‌زیر او را به نمایش می‌گذاشت. این لباس، یک پارادوکس در پوشش بود: پوشیده‌ترین حالت برهنگی.
2. رنگ‌های متضاد و اغواگر: سوتین سفید و شورت مشکی، کنتراستی تحریک‌آمیز ایجاد کرده بود. این انتخاب توری مشکی برای لباس‌زیر، به طور خاص، اغواگری را در یک سطح بسیار عمیق‌تر از یک لباس شب ساده به نمایش می‌گذاشت.
3. زیورآلات و آرایش: او این ظاهر را با گردنبندهای نقره‌ای چوکر و کفش‌های مشکی پاشنه‌بلند تکمیل کرد. موهای تیره‌اش را نیز به صورت شل و شلوغ (Messy Updo) جمع کرده بود، تا نشان دهد با این لباس جدی، قصد دارد یک کار جدی و عصیانگرانه انجام دهد.

در محیطی مانند فستیوال فیلم که معمولاً با لباس‌های شب کلاسیک همراه است، این ظاهر «برهنه در توری»، یک دهن‌کجی مستقیم به قوانین لباس پوشیدن هالیوود و قوانین جامعه بود.

جایزه و سخنرانی جسورانه؛ “ما بدن خود را پس می‌گیریم!”

استوارت در این مراسم، جایزه مهم «کارگردان ستاره نوظهور» (Rising Star Director) را برای اولین فیلم بلند خود، The Chronology of Water دریافت کرد. اینجاست که تناقض و جنجال به اوج خود می‌رسد: او با لباسی که سکسی‌ترین قسمت‌های وجودش را فریاد می‌زد، روی صحنه رفت تا درباره قدرت زنان صحبت کند.

او در سخنرانی‌اش، به شوخی گفت: «خیلی نادر است که احساس بهتری پیدا کنی وقتی روی این صحنه می‌آیی.» و سپس، به فیلمش اشاره کرد: «این فیلم [یک اثر] اعتراف‌گونه و خاطره‌نویسی بود، و بسیار جدی است، اما بسیار شورانگیز است که بتوانی بگذاری همه‌چیز بیرون بماند (let it all hang out).»

این عبارت «let it all hang out»، با توجه به لباس او، دو معنا داشت:

1. آشکار ساختن حقیقت: آشکارسازی داستان‌های ممنوعه و خصوصی در فیلم.
2. آشکارسازی بدن: نمایش علنی سوتین و لباس‌زیرش در ملاء عام.

فیلم ممنوعه و پرحاشیه؛ «زنای محارم، پریود و فریاد خشونت»

اما جنجال اصلی، محتوای فیلم اوست. استوارت در مصاحبه‌های قبلی خود، بدون هیچ‌گونه سانسوری، از ماهیت رادیکال فیلمش پرده برداشته بود. این فیلم، اقتباسی از خاطرات لیدیا یوکناویچ درباره یک شناگر است که به هنرمند تبدیل می‌شود.

استوارت درباره این فیلم گفت: «فیلم من درباره زنای محارم (incest) و پریود (periods) و زنی است که به صورت خشونت‌آمیز صدای خود و بدنش را پس می‌گیرد، و گاهی دیدنش سخت است… اما قرار است یک هیجان مطلق (fing thrill ride) باشد.»*

او با گفتن این کلمات و با آن لباس، دقیقاً هدف خود را مشخص کرد: شکستن تمام تابوهای جنسی و اجتماعی. او با آوردن موضوعاتی مانند زنای محارم (یک تابوی اخلاقی مطلق) و پریود (یک تابوی جنسیتی طبیعی)، و ترکیب آن با نمایش لباس‌زیر خود در یک محفل رسمی، به طور همزمان به سه جبهه حمله می‌کند:

1. تابوهای فمینیستی: نترسیدن از نمایش بدن زنانه و فرآیندهای طبیعی آن.
2. تابوهای اخلاقی: به چالش کشیدن موضوعات خانوادگی ممنوعه.
3. تابوهای تجاری: نفی ارزش‌های بازارپسند هالیوود (“مردم شاید بخواهند فیلم‌هایی درباره عیسی و سگ‌ها ببینند”).

جدایی از آمریکا و بازگشت به ریشه‌ها

این کارگردان نوظهور فاش کرد که او عمداً فیلمش را در لتونی، دور از محیط هالیوود، ساخته است: «من به یک نوع جدایی رادیکال نیاز داشتم… من هنوز کارگردان نیستم. من باید یک فیلم دانشجویی می‌ساختم. اینجا [در آمریکا] نمی‌توانستم.»

او اشاره کرد که فرهنگ فیلمسازی در آمریکا و هالیوود، هنوز بیش از حد تحت سلطه پدرسالاری است و به دنبال «تیک زدن جعبه‌ها» و ساده‌سازی مسائل است. او با این کار، نه تنها یک کارگردان، بلکه یک عصیانگر فرهنگی است که می‌خواهد قواعد بازی را از خارج از سیستم تغییر دهد.

کریستن استوارت، نماد جدید فمینیسم رادیکال

کریستن استوارت در فستیوال سوانا، یک نمایش بزرگ اجرا کرد. او با پوشیدن لباس برهنه، درباره بازپس‌گیری بدن صحبت کرد. با سخنرانی، تمام تابوهای محتوایی را شکست و با اصرار بر آزادی بیان، به هالیوود هشدار داد.

این اقدام او، نه تنها یک ترند مُد، بلکه یک اقدام فمینیستی رادیکال است: او با نمایش همزمان جنبه‌های سکسی و جدی وجود یک زن، می‌گوید که این دو از هم جدا نیستند. یک زن می‌تواند هم از بدن خود لذت ببرد و آن را به نمایش بگذارد، و هم درباره زنای محارم و خشونت‌های پدرسالاری فیلم بسازد. او نماد این است که «عشق واقعی، عملی عاشقانه است، ما اینجا چیزی نمی‌فروشیم، ما خودمان را نشان می‌دهیم.»