لباس شفاف و بدن‌نمایی کامل سیدنی سوئینی در مراسم «قدرت زنان» همه نگاه‌ها را ربود

در شبی پرزرق‌وبرق در هتل بورلی‌هیلز لس‌آنجلس، جایی که ستاره‌های هالیوود برای گرامیداشت «قدرت زنان» گرد هم آمده بودند، نگاه‌ها ناگهان به سوی یک نفر چرخید: سیدنی سوئینی. بازیگر محبوب و همیشه بحث‌برانگیز سریال پرطرفدار Euphoria، با لباسی نقره‌ای و کاملاً شفاف از برند Christian Cowan، مثل ستاره‌ای درخشان روی فرش قرمز ظاهر شد و عملاً همه‌ی فلاش‌های دوربین را به سمت خود کشاند. اما ماجرا فقط به ظاهر خیره‌کننده‌ی او ختم نشد؛ پشت آن لبخند آرام و استایل جسورانه، پیامی عمیق درباره قدرت، زن بودن و بازتعریف مرزهای شهرت نهفته بود — پیامی که خیلی‌ها درک نکردند و خیلی‌های دیگر را به تحسین واداشت.

سیدنی سوئینی در مراسم «قدرت زنان» با یک لباس توری کریستالی که بدنش را کاملاً نشان می‌داد، حاضر شد و سخنرانی تکان‌دهنده‌ای درباره «دست‌کم گرفته شدن» کرد. آیا این یک بازی هوشمندانه است یا یک تناقض آشکار؟ پشت پرده این حرکت جنجالی را بخوانید.

در دنیای هالیوود، خط باریکی بین «قدرت» و «اغواگری» وجود دارد و به نظر می‌رسد سیدنی سوئینی، الهه بلوند و جنجالی، تصمیم گرفته است این خط را نه تنها نادیده بگیرد، بلکه با کفش‌های پاشنه‌بلندش روی آن برقصد. او شب گذشته در مراسم «قدرت زنان» (Power of Women) مجله معتبر «ورایتی»، که ظاهراً باید محفلی برای تجلیل از دستاوردهای فکری و حرفه‌ای زنان باشد، با استایلی آنچنان برهنه، سکسی و بی‌پروا ظاهر شد که تمام مفاهیم این مراسم را به چالش کشید.

این حضور، یک تناقض بزرگ و تکان‌دهنده بود: زنی که با بدنش در مرکز توجه است، در حال سخنرانی درباره این است که چرا نباید او را فقط به خاطر بدنش قضاوت کنند. آیا این یک حرکت فمینیستی هوشمندانه برای بازپس‌گیری قدرت بدن است، یا یک تناقض آشکار که نشان می‌دهد او دقیقاً همان چیزی است که ادعا می‌کند از آن فراری است؟

سیدنی در مراسم Variety’s Power of Women Gala لباسی پوشیده بود که به‌راحتی می‌توان آن را یکی از جسورانه‌ترین انتخاب‌های مد سال ۲۰۲۵ نامید.
پیراهن بلند نقره‌ای‌اش با کریستال‌های درخشان دوخته شده بود، پارچه‌ای نازک و شفاف داشت که در نور سالن برق می‌زد، و در طراحی آن، جزئیات خاصی مثل یقه باز، آستین‌های میانه و گره ظریف در قسمت کمر به چشم می‌خورد.

در بخش پشت لباس، بندی توری و ظریف به‌صورت ضربدری بسته شده بود تا فرم اندام او را برجسته‌تر نشان دهد.
سوئینی بدون سوتین و تنها با لباس زیر همرنگ پوست ظاهر شد، تصمیمی که همزمان جنجال و تحسین را در میان مخاطبان و رسانه‌ها برانگیخت.

در حالی‌که برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی این استایل را «اغراق‌آمیز» و حتی «تحریک‌آمیز» خواندند، بسیاری دیگر آن را نمادی از اعتمادبه‌نفس و بیان آزادانه زنانگی دانستند.

یکی از کاربران نوشت:

«سیدنی با این لباس ثابت کرد که می‌توان هم زیبا بود، هم قدرتمند؛ بدون نیاز به عذرخواهی از کسی.»

کالبدشکافی یک لباس رسوایی‌آور

بیایید به خود لباس بپردازیم. این یک انتخاب معمولی نبود؛ یک بیانیه بود. سیدنی یک پیراهن بلند نقره‌ای از کالکشن بهار ۲۰۲۶ برند «کریستین کوان» (Christian Cowan) به تن داشت. اما واژه «پیراهن» شاید توصیف دقیقی نباشد؛ این لباس بیشتر شبیه به یک تور ماهیگیری لوکس بود که با هزاران کریستال درخشان تزئین شده بود.

• جنس لباس: پارچه لباس، توری کاملاً شفاف (Sheer) بود که به معنای واقعی کلمه، هیچ چیزی را پنهان نمی‌کرد.
• طراحی جسورانه: این لباس یقه‌ای باز داشت و در قسمت کمر با یک پیچش پارچه‌ای، کمر باریک او را به نمایش می‌گذاشت. اما جنجالی‌ترین بخش آن، تصمیم آگاهانه سیدنی بود: او زیر این لباس، سوتین به تن نداشت (Braless) و تنها به یک لباس‌زیر بسیار کوچک و همرنگ بدن (Nude) اکتفا کرده بود.
• پشت پرده اغواگری: پشت لباس نیز با بندهایی به سبک کرست باز بود که فیگور بی‌نقص او را بیشتر به رخ می‌کشید.

این انتخاب، در کنار مدل موی جدید و شیک «باب بلوند» او، یک تضاد خیره‌کننده ایجاد می‌کرد: موهای یک ستاره کلاسیک هالیوود در دهه ۵۰، بر روی بدنی که با استانداردهای قرن بیست و یکم، کاملاً برهنه به نظر می‌رسید.

سخنرانی اشک‌آلود؛ «من دست‌کم گرفته شده‌ام!»

حالا به بخش جنجالی‌تر ماجرا می‌رسیم. سیدنی سوئینی، در همان لباسی که بدنش را به صریح‌ترین شکل ممکن به نمایش گذاشته بود، روی صحنه رفت تا به کریستی مارتین، بوکسور افسانه‌ای که سیدنی نقش او را در فیلم جدید و اسکارپسندش Christy بازی کرده، ادای احترام کند. اما سخنرانی او، بیش از آنکه درباره کریستی مارتین باشد، درباره خودش بود.

او با صدایی که می‌لرزید، گفت: «من می‌دانم چه حسی دارد که دست‌کم گرفته شوی. می‌دانم چه حسی دارد که مردم تو را تعریف کنند، قبل از آنکه خودت شانسی برای تعریف کردن خودت داشته باشی.»

او ادامه داد: «من می‌دانم چه حسی دارد که مجبوری ثابت کنی که لیاقتت این است که اینجا باشی؛ که دیده شوی؛ که جدی گرفته شوی.»

این کلمات، در حالی که او در آن لباس بدن‌نما ایستاده بود، مانند یک بمب ساعتی در سالن منفجر شد. او در ادامه، با اشاره به کریستی مارتین (و در واقع، به خودش) گفت: «قدرت، گاهی اوقات پر سر و صدا به نظر نمی‌رسد… گاهی فقط به این است که بارها و بارها بلند شوی، مهم نیست که چه کسی تماشا می‌کند. بازی کردن نقش او به من یاد داد که زنده ماندن، پایان داستان نیست؛ آغاز بازپس‌گیری آن داستان است.»

اما سوئینی فقط با ظاهرش ندرخشید. او در این مراسم که با حضور چهره‌هایی چون کیت هادسون، جیمی لی کرتیس و نیکول شرزینگر برگزار شد، به صحنه رفت تا از کریستی مارتین (Christy Martin)، بوکسور افسانه‌ای و زنی که قرار است در فیلم جدیدش نقش او را بازی کند، تجلیل کند.

سوئینی در سخنرانی‌اش گفت:

«می‌دانم چه احساسی دارد وقتی دیگران تو را دست‌کم می‌گیرند؛ وقتی پیش از آنکه فرصت خودتعریفی داشته باشی، دیگران برایت برچسب می‌زنند. اما هر کدام از ما درون خود جنگی داریم، و گاهی قدرت یعنی دوباره برخاستن، حتی وقتی کسی نگاه نمی‌کند.»

او در ادامه افزود:

«بازی در نقش کریستی به من یاد داد که زنده ماندن، پایان ماجرا نیست؛ بلکه آغاز بازپس‌گیری داستان زندگی است. و به تمام دختران جوان می‌گویم: شجاعت درون شماست. نیازی نیست برای جسارت از کسی اجازه بگیرید.»

این جملات با تشویق ایستاده‌ی حضار روبه‌رو شد — همان حضاری که چند دقیقه پیش از لباس او شوکه شده بودند، حالا با اشک و لبخند به سخنانش گوش می‌دادند.

تناقض بزرگ؛ «به من نگویید سمبل سکس!»

اینجاست که پرده سوم نمایش سیدنی سوئینی اجرا می‌شود. او دقیقاً چند روز پیش، در مصاحبه‌ای با همان مجله «ورایتی»، به برچسبی که هالیوود به او زده، حمله کرده بود: «سمبل سکس».

او در آن مصاحبه گفته بود: «من نقش‌های بسیار تفرقه‌انگیزی بازی می‌کنم و فکر می‌کنم خیلی‌ها فکر می‌کنند من را می‌شناسند، اما نمی‌شناسند. بنابراین وقتی مردم فکر می‌کنند، “آه، او یک سمبل سکس است” یا “او خودش می‌خواهد اینطور دیده شود”، من با خودم می‌گویم: نه! من فقط حس خوبی [به بدنم] دارم و این کار را برای خودم انجام می‌دهم و احساس قدرت می‌کنم.»

این دو رویداد کنار هم، یک معمای پیچیده را می‌سازد. آیا سیدنی سوئینی در درک عمومی از خود غرق شده است؟ آیا او واقعاً متوجه نیست که وقتی در یک مراسم «قدرت زنان»، با لباسی کاملاً بدن‌نما و بدون سوتین ظاهر می‌شود، دقیقاً همان برچسب «سمبل سکس» را تقویت می‌کند؟

یا… و این احتمال هوشمندانه‌تری است… آیا او در حال اجرای یک بازی بسیار پیچیده و فمینیستی است؟ آیا او عمداً از سکسی‌ترین حالت خود استفاده می‌کند تا بگوید «قدرت» و «جذابیت جنسی» می‌توانند در کنار هم وجود داشته باشند؟ آیا او می‌خواهد بگوید: «بله، من این بدن را دارم، از نمایش آن هم ابایی ندارم، اما این باعث نمی‌شود که نتوانم یک سخنرانی قدرتمند درباره دست‌کم گرفته شدن ارائه دهم»؟

سیدنی سوئینی، که در چند سال گذشته با نقش‌هایش در سریال‌هایی چون Euphoria و The White Lotus به یکی از چهره‌های پرحاشیه‌ی هالیوود تبدیل شده، در مصاحبه‌ای تازه با مجله Variety درباره نگاه عمومی به خودش گفته بود:

«بسیاری از مردم فکر می‌کنند من را می‌شناسند، اما اشتباه می‌کنند. وقتی می‌گویند “او نماد سکس است”، لبخند می‌زنم چون می‌دانم این تصویری نیست که خودم برایم ساخته‌ام. من فقط حس خوبی دارم، برای خودم این‌گونه لباس می‌پوشم، و از اینکه قوی و آزاد باشم لذت می‌برم.»

او بارها تأکید کرده که ظاهرش ابزار بیان اوست، نه ابزاری برای جلب توجه. بااین‌حال، رسانه‌های زرد هالیوود همیشه از او به‌عنوان «سِـکسی‌ترین چهره نسل جدید سینما» یاد کرده‌اند؛ لقبی که خودش می‌گوید از آن استقبال نمی‌کند، اما از آن فرار هم نمی‌کند.

بدن بوکسور زیر لباس توری

برای درک این تناقض، باید به بدن زیر آن لباس توری نگاه کنیم. این، بدن یک دختر ظریف و شکننده نیست. این، بدنی است که برای نقش کریستی مارتین، یک تحول بی‌رحمانه را پشت سر گذاشته است. سیدنی برای این نقش، ۱۵ کیلوگرم عضله خالص به بدن خود اضافه کرده است.

او در مصاحبه‌ای با مجله «W» درباره این تحول جسمی، با جزئیات کامل و بی‌پرده صحبت کرده بود: «من شروع کردم به خوردن. صبح‌ها یک ساعت وزنه‌برداری، ظهرها دو ساعت کیک‌باکسینگ و شب‌ها دوباره یک ساعت وزنه‌برداری می‌کردم. بدنم کاملاً تغییر کرده بود. دیگر در هیچ‌کدام از لباس‌هایم جا نمی‌شدم. من معمولاً شلوار جین سایز ۲۳ می‌پوشیدم، اما در آن دوره سایز ۲۷ شده بودم. سینه‌هایم بزرگتر شده بود و باسنم دیوانه‌وار بزرگ شده بود! دیوانه‌کننده بود! با خودم می‌گفتم اوه خدای من. اما شگفت‌انگیز بود: من خیلی قوی شده بودم، به طرز دیوانه‌واری قوی.»

بازی هوشمندانه یا خودتخریبی؟

با کنار هم گذاشتن این قطعات پازل، تصویر کامل‌تری به دست می‌آید. سیدنی سوئینی شب گذشته، نه تنها یک لباس توری، بلکه بدن یک بوکسور را پوشیده بود. او با این حرکت، در حال بازتعریف «قدرت زنانه» بود. او عملاً به دنیا گفت: «شما می‌توانید به بدن برهنه من خیره شوید و آن را “سکسی” بنامید، اما بدانید که این بدن، قوی‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنید. این بدن، نماد دست‌کم گرفته شدن و سپس، بازگشت قدرتمندانه است.»

او با این استایل، از برچسب «سمبل سکس» فرار نکرد؛ آن را دزدید، بازتعریف کرد و به عنوان زره خود پوشید. او در مراسم «قدرت زنان»، با بدن‌نماترین لباس ممکن حاضر شد تا ثابت کند که قدرت واقعی، در نترسیدن از هیچ‌کدام از جنبه‌های وجودی یک زن، چه قدرت فکری و چه قدرت جنسی اوست. این، یا احمقانه‌ترین حرکت دوران حرفه‌ای او بود، یا هوشمندانه‌ترین آن؛ و با توجه به مسیری که او در حال طی کردن است، به نظر می‌رسد گزینه دوم محتمل‌تر است.